Vroeg beginnen

28 december, 2020

Ook al is januari de slechtste maand om te starten met een nieuw al dan niet goed voornemen kiest het gros van de mensen hier toch voor. Ik ben er nog niet uit of dit een gezonde vorm van rebellie is of een stelselmatige vorm van zelfkastijding. Zeker is dat het nieuwe jaar een bron vormt voor avontuurlijke plannen, sportschool abonnementen en impulsaankopen. Met de huidige maatregelen, restricties en onzekerheden op de tijdlijn kunnen we veel van deze plannen als een fiets van Bradley Wiggins de berm in werpen. Nu zijn er zeer weinig rokers in de WattCycling community te vinden en als er stevig gedronken wordt zijn het doorgaans bidons gevuld met BCAA’s of een Kwaremontje tijdens het poetsen van de fiets. Dus waar dan wel naartoe sturen in 2021?

Aangezien ik alleen maar voor mezelf kan spreken (en zelfs dat niet altijd even vloeiend gaat) ben ik gedoken in de nobele kunst van het vroege opstaan. Nu is vroeg een relatief begrip en valt er voor zowel een lange dag in de veren als eentje onder de wol wat te zeggen. De wens het goud uit de ochtendstond mee te pakken kriebelt voornamelijk sinds het ontmoeten van Till Schenk, Peter Gaskill en Christian Meier. Een illuster groepje mannen die zowel de vrijheid, ontsnapping als ontdekking belichamen en dat het hele jaar door in de vroege ochtend weten te etaleren. Op de fiets, bepakt met lampjes, een percolator en wat functionele snuisterijen vertrekken ze ruim voor zonsopgang om het donkere niet weten in te gaan op zoek naar een riviertje voor een frisse ochtendduik. Het in alle vroegte en stilte wakker gerammeld worden door de kou terwijl op het gestookte vuurtje aan de oever de pannenkoekjes bruin beginnen te worden en de koffie gaat pruttelen. Als frivole jongetjes, maar toch ook weer als doorgewinterde mannen en vice versa pakken zij dit moment om de zon op te zien komen en weer een nieuwe dag te begroeten…

Het idee dat ik me op dat moment nog een keer omdraai en graai naar de snooze button begon toch tegen te staan. Hoog tijd om me klaar te maken voor een verandering en iets meer vuurwerk in de ochtenduren!

Zoals bij wel meer zaken begint het met de vraag: als ik dit echt denk te willen en het is allemaal nog zo simpel ook, waarom is het dan nog niet gebeurd? Meer dan eens is het voornemen niet waargemaakt omdat de sprong te groot is. Dus bijvoorbeeld van nooit core stabiliteits oefeningen doen naar 30 dagen achter elkaar. In veel gevallen gedoemd om te mislukken. Nu zijn er dingen die je beter in één keer kan doen, zoals sporttape van een behaard been trekken, maar misschien is het verstandig om wat betreft opstaan het op te delen in een serie iets meer bescheiden stapjes om het waar te kunnen maken. Hoe kleiner de overgang, hoe makkelijker de stap. Toch?

Eubulides van Milete dacht in de 4e eeuw voor Christus in ieder geval al van wel. Hij beschreef in zijn Griekse thuiswerkkamertje het Soritesparadox. Vernoemd naar sorites dat ‘’hoop’ betekent. Het komt ongeveer op het volgende neer:

Een zandkorrel is geen zandhoop.
Als Z zandkorrels geen zandhoop zijn, dan zijn Z zandkorrels plus één zandkorrel nog steeds geen zandhoop.
Twee zandkorrels zijn geen zandhoop (uit 1 en 2).
Drie zandkorrels zijn geen zandhoop (uit 2 en 3).
Conclusie: elke hoeveelheid zandkorrels is geen zandhoop.

Als we deze redenering accepteren dan is een verzameling zandkorrels ter grootte van de Mont Ventoux nog steeds geen zandhoop. Er gaat in deze paradox dus iets mis, al is het misschien niet gelijk duidelijk waar het mis gaat. Toch kunnen we deze bewering over zandkorrels ook in ons voordeel gebruiken om een uurtje eerder op te staan:

Om 08.30 opstaan is niet vroeg
Als om T opstaan niet vroeg is, dan is 1 minuut vroeger dan T opstaan ook niet vroeg.
Om 8:29 opstaan is niet vroeg (uit 1 en 2)
Om 8.28 opstaan is niet vroeg (uit 2 en 3)
Enzovoorts
Conclusie: om 07:30 opstaan is niet vroeg.

Dit is waanzinnig! Als we de Sorites redenering toepassen kunnen we dus een uur eerder uit bed komen, zonder ooit vroeg op te hoeven staan. Alsof je Wout, Mathieu en Piddock kan verslaan zonder überhaupt vies te hoeven worden in de modder. Ook al klinkt het te mooi om niet waar te zijn lopen we toch tegen wat praktische problemen aan.

Het eerste probleem is dat we op deze manier 60 dagen nodig hebben om een uur eerder op te staan. Nu ben ik groot voorstander van twijfelen en vertragen, maar een iets vlottere manier om mijn gevoel te overtuigen dat deze redeneerstappen een goed idee zijn is wel fijn. Enfin, iedere dag een minuut eerder de wekker zetten om te realiseren en voelen dat dit niet vroeg is en dan ben ik begin maart geëvolueerd in een ochtendmens. Duurt misschien wat langer, maar prima.

Nu lijkt een minuutje geen scherpe grens tussen wat vroeg is en wat niet, maar toch voelt die grens wel zo. Het kan zijn dat ik hier alleen in sta, maar 07:59 voelt aanzienlijk vroeger dan 08:00. Sterker nog, een wereld van verschil! Als deze column geen wielrennen betrof was ik graag uitgeweid over de metafysische vraag of grenzen bestaan in de werkelijkheid of dat wij ze aanbrengen met onze waarneming. Of dat ze misschien wel besloten liggen in ons taalgebruik, enzovoorts. Maar laten we het praktisch houden. Als we ook de tijd in minuten gaan vatten in plaats van uren, gaat het niet om het verschil tussen 08:00 en 07:59 maar om het verschil tussen 480 en 479. De psychologische barrière van het uur eerder is hiermee doorbroken. Bij het verschil tussen 6:40 en 6:39 is de noodzaak om er 400 en 399 van te maken iets kleiner, maar als het helpt, dan helpt het.

Is dit niet een heel klein beetje onszelf voor de gek houden? Absoluut. Maar volgens mij doen we bijna niet anders. Op deze manier kunnen we theorieën en paradoxen links laten liggen en gewoon vroeg opstaan. Iets van de dag maken. Op zoek naar de dag dat je niet meer ‘er komt ooit een dag’ hoeft te zeggen en je je zegeningen telt. Vraag maar aan Fabio.

Ondanks de beperkte mogelijkheden en het advies om op afstand te blijven heeft een dag aanzienlijk meer te bieden dan staren naar een groot scherm, terwijl je in je handen door een klein scherm scrolt, om jezelf te belonen voor het een week lang staren naar een middelmatig groot scherm. Met de fiets hebben we een fantastische vrijheidsmachine die ons de mogelijkheid biedt een prachtige start van de dag te maken. En daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen…

De tijdelijkheid der mensen en dingen is in 2020 duidelijk gebleken. Laten we van 2021 geen jaar maken, maar 365 dagen. Of eigenlijk 525.600 minuten. Ik wens jullie allen weergaloze laatste minuten van 2020. Vanuit MB2sport/WattCycling Mijdrecht is er voldoende vuurwerk in de vorm van krachttrainingen en buitentrainingen. Mocht je krap in tijd komen tussen alle feestelijkheden door, begin dan gewoon een minuutje eerder.

Geschreven door WattCycling trainer Boyd. 

Terug naar het overzicht